SALT SEASONING

நான் ஆண்டவருக்காக தன்னலமற்ற வாழ்க்கை வாழ்வதற்கு எனது ஆற்றல் மற்றும் வலிமை அனைத்தையும் அர்ப்பணிக்கிறேன். இது ஒன்றே எனது வாஞ்சை! – ஜிம் எலியட் ஜிம் எலியட் அமெரிக்காவில் ஓரிகன் மாநிலத்திலுள்ள போர்ட்லன்ட் என்ற பட்டணத்தில் பிரட் எலியட் மற்றும் கிளாரா தம்பதியருக்கு 1927 - ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 8 - ஆம் நாள் மூன்றாவது மகனாக பிறந்தார். இவரது பெற்றோர் பல இடங்களுக்குச் சென்று பிரசங்க ஊழியம் செய்து வந்தனர். ஜிம் எலியட் தனது சிறுவயதிலேயே கிறிஸ்துவை தனது சொந்த இரட்சகராக ஏற்றுக் கொண்டார். இவரது பெற்றோர் தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு கிறிஸ்தவ விசுவாசத்தைக் குறித்து போதித்ததோடு கீழ்ப்படிதலையும் நேர்மையையும் அவர்களுக்கு அதிகமாக வலியுறுத்தினர். தனது சிறுவயதிலேயே பேச்சாற்றல் கொண்ட ஜிம் எலியட் கிறிஸ்துவைப் பற்றி பேசவேண்டும் என்ற ஆவல் கொண்டிருந்தார். தனது கல்லூரி படிப்பின்போது எந்தவொரு சபையையும் சாராமல் விசுவாசத்தோடு மிஷனெரி ஊழியம் செய்ய வேண்டுமென உந்தப்பட்டார். 1947- ஆம் ஆண்டு மெக்சிகோ சென்று 6 வாரங்கள் அருட்பணியாற்றினார். ஒருமுறை சர்வதேச மாநாட்டில் கலந்து கொண்ட ஜிம் எலியட் அங்கு பிரேசில் நாட்டிலிருந்து

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில், இந்தியாவில் எல்லாப் பகுதிகளிலும் சுவிசேஷம் வேகமாகப் பரவ ஆரம்பித்தது. ஆனால் கிறிஸ்தவர்கள் மத்தியிலோ, திருச்சபையிலோ எந்தவித அனலுமில்லாத நிலை இருந்தது. பஞ்சாப் மாநிலத்திலும் இதே நிலை தான் காணப்பட்டது. 1892-ம் ஆண்டு இம்மண்ணில் ஜெபவீரன் ஜான் ஹைடு கால்பதித்தார்.  இவரது தந்தை ஸ்மித் ஹாரிஸ் ஹைடு குருத்துவப் பணி செய்து வந்தார். இவரது மனைவி திருமதி. ஹைடு அம்மையாரும் போதகருக்கேற்ற சிறந்த துணைவியாராக இருந்தார். ஆத்தும அறுவடைக்கு பணியாளர்கள் தம் திருச்சபையிலிருந்து புறப்பட்டுச் செல்ல வேண்டும் என்று இத்தம்பதியர் தினந்தோறும் தேவனிடம் மன்றாடி வந்தனர். ஆனால் தன் மகனே இப்பணிக்குச் செல்வார் என்று சிறிதும் நினைக்கவில்லை. அழைத்தவர் தேவன் அல்லவா? ஆகவே பெற்றோர் சந்தோஷத்தோடு தங்கள் மகனை பஞ்சாப் மாநிலத்திற்கு அனுப்பி வைத்தனர்.  ஜான் ஹைடு சாதாரண மனிதராகவே காணப்பட்டார். அவருக்குக் கேட்கும் திறன் சிறிது குன்றியிருந்தது. இது அவர் இந்திய மொழிகளைக் கற்றுக் கொள்ள இடையூராக இருந்தது. எனினும், அதனைப் பொருட்படுத்தாது முன்னேறி சென்றார். "The Punjab Prayer Union" என்ற குழுவோடு

பரஹத் என்பது அவரது இயற்பெயர். எகிப்தின் தலைநகராகிய கெய்ரோவில் ஒரு பிரபலமான நிறுவனத்தின் ஆலோசகராக பணிபுரிந்து வந்தார். ஒருநாள் விலை மதிப்புள்ள அவரது  கைக்கடிகாரம் காணாமல் போனது. அதன் நிமித்தம் இடிந்து போயிருந்தார். சில நாட்களுக்குப் பின் ஒரு பெரும் ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. தெருவெல்லாம் குப்பை குவியலில் கோமேதகம் தேடுவது போல் கிளறித் திரியும் ஒரு மனிதன் அவரது வீட்டின் கதவைத் தட்டினான்.  அருவருப்போடும் அலட்சியப் போக்கோடும் அதட்டும் மொழியில் 'என்ன வேண்டும்' என்று கேட்டார். அந்த மனிதனின் முகத்தில் ஒரு அலாதி ஜொலிப்பு. தரித்திரத்தையும் மீறி பிரகாசமாய் அவனை வட்டமிட்டிருந்தது. வந்தவன்,"ஐயா, உங்கள் பொருள் ஏதேனும் காணவில்லையா?  இந்த அடுக்கத்தில் பலரிடம் கேட்டு விட்டேன். எவரும் எதையும் இழக்கவில்லை என்று கூறிவிட்டார்கள். நீங்கள் எதையும் இழந்து தவிக்கிறீர்களா?" என்று பணிவோடு கேட்டு  பரஹத்தின் பதிலுக்காகக் காத்திருந்தான்!  "ஆமாம்! எனது விலையுயர்ந்த கைக்கடிகாரத்தை பறிகொடுத்து சில நாளாய் தவியாய் தவிக்கிறேன்" என்றார். "அப்படியா? இதோ பாருங்கள். இது உங்களுடையது தானோ? "

       1999 - ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 22 - ஆம் நாள் நள்ளிரவில் ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்து இந்தியாவின் ஒரிசா மாநிலத்திற்கு சமூக சேவை செய்ய வந்த கிரஹாம் ஸ்டுவர்ட் ஸ்டெய்ன்ஸ் (57 வயது) அவரது மகன்கள் பிலிப்பு (10 வயது) தீமோத்தேயு (7 வயது) இம்மூவரும் இரக்கமின்றி தீ கொளுத்தப்பட்டார்கள்.         ஒரிசாவிலுள்ள கியோஞ்ஜகார் மாவட்டத்தைச் சேர்ந்த பாரிப்படாவில் வாழும் சராசரி மனிதர்களில் ஒருவர் சாந்தானுசத்பரி. எதிர்பாராதவிதமாக ஆஸ்திரேலியாவிலுள்ள கிரஹாம் ஸ்டுவர்ட் ஸ்டெய்ன்ஸ் அவரது பேனா நண்பரானார். இவர்கள் இருவரிடையேயும் கடிதத் தொடர்பின் மூலம் பெற்ற அன்பு மேலோங்கியது. சத்பதி தன் கடிதத்தில் இந்தியாவைப் பற்றி ஸ்டெய்ன்ஸிற்கு விவரித்து எழுதினார். சத்பதியின் எழுத்து ஸ்டெய்ன்ஸை 1965 - ஆம் ஆண்டு இந்தியாவிற்கு அழைத்து வந்தது. நண்பரைப் பார்க்க பாரிபாடாவுக்குப் புறப்பட்டு வந்தவர் அதன் பின் தன் நாட்டிற்குத் திரும்பாமல் இந்தியா என் தாய் வீடு என தங்கிவிட்டார். ஆஸ்திரேலிய தொழுநோய் மருத்துவ ஊழியம் என்ற சமுதாய சேவை நிறுவனத்தோடு தன்னை இணைத்து பணி செய்ய ஆரம்பித்தார். ஒரியா சந்தாலி மக்களை ஸ்டெய்ன்ஸ் உயிருக்குயிராய் நேசித்ததால் சந்தால

  Pramila Puller She returned homeland after toiling for the Lord in the southern region of Tamil Nadu especially Pannaivillai and Donavur areas for 36 years. The dedication of Lady Puller is daunting for many if us - getting up early in the morning with the local people, gathering fire wood under the palm trees, embracing the orphaned children, learning Tamil, working hard, braving the unbearable dust and heat, such was her dedication. The words uttered frequently in her prayers was “100% submission”. The Indian Nation especially the Tamilians are greatly indebted to her. She is one among the pioneers with Tucker Ayya, Lady Amy Carmichael and Walker Ayya in the 1880s. Lady Amy Carmichael had started a children’s home in Pannaivillai  Dohnavur.  Pramila Puller who was addressed lovingly as Pramila Ammal came from Canada to India and worked as in charge of the Donavur Home. We are going to learn about her life.When she spoke about promises, she said that promises had double sides.

  பிறப்பு        சார்லஸ் தியாப்பிலஸ் ஈவால்ட் ரேனியஸ் நவம்பர் 5, 1790 - ஆம் ஆண்டு ஜெர்மனியில் உள்ள கிரான்டன்ஸ் என்னுமிடத்தில் பிறந்தார். ரேனியஸ் 6 வயதாயிருக்கும் போது தந்தை நிக்கலஸ் ரேனியஸ் இறந்து விட்டார். தாயார் கேத்தரின் டாரதி, இவரோடு பிறந்தவர்கள் இரண்டு சகோதரர்கள், இரண்டு சகோதரிகள். தனது 14 - ஆம் வயதில் தன் தாய்க்கு உதவ வேலை தேடி எழுத்தர் வேலையில் சேர்ந்தார். ஊதியம் போதவில்லை. இதை அறிந்த இவரின் பெரியப்பா தன் பண்ணையில் ஈடுபடுத்தி தன்னோடு வைத்துக் கொண்டார். இந்தியா வருகை             1807 - ஆம் ஆண்டு கிறிஸ்தவ சமய ஊழியத்தில் ஆர்வங்கொண்டு, அதற்காகத் தன்னைத் தகுதிப்படுத்திக் கொள்ள பெர்லின் சென்றார். அங்கு 15 மாதங்கள் இறையியல் கல்வி பயின்று 1812 - ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 7 - ஆம் நாள் குரு பட்டம் பெற்றார். 1814 - ஆம் ஆண்டு ஜீலை 4 - ஆம் தேதி சர்ச் மிஷன் சங்கம் ( CMS) சார்பில் இந்தியாவுக்கு ஊழியராக வந்தார். இந்தியா வந்த இவர் தரங்கம்பாடியில் சிறிது காலம் தங்கி தமிழ் பயின்றார். பின்பு சென்னை சென்றார். அங்கு அன்னி வேன் சாமரன் ( Annie Van Someran) என்ற டச்சு நாட்டுப் பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்

இன்று நம்மில் அநேகருடைய கரங்களில் வேதாகமம் உண்டு. அதை வாசிப்பவர்களும் நேசிப்பவர்களும் ஏராளம். நாம் கொடுத்து வைத்தவர்கள். கர்த்தருக்கு நன்றி செலுத்துவோம். கடந்த காலங்களில் நிலைமை வேறு. கல்வி கற்றவர்கள் மிகக் குறைவு. வேத புத்தகங்கள் தயாரிக்க ஏராளமாகப் பணம் தேவைப்பட்டது. பள்ளிக்கூடங்களும் இல்லை. மக்களுடைய வாழ்க்கைத் தரம், கல்வி அவர்களை அக்கரை கொள்ளச் செய்யவில்லை. மூன்று வேளை உணவு தேடுவதற்கு அவ ர்களுக்கு நேரம் போதாது. இரவு பகலாய் கடின உழைப்பில் ஈடுபட்டு வந்தார்கள். 18-ம் நூற்றாண்டின் இறுதிவரை இந்த நிலை எங்கும் காணப்பட்டது. 1704-ம் ஆண்டில் வேல்ஸ் நாட்டின் வட பகுதியிலுள்ள டின்டால் என்ற சிற்றூரில் ஒரு ஏழைக் குடும்பத்தில் பிறந்தவள் மேரி. ஏழையாய்ப் பிறந்த அவள் கிறிஸ்துவுக்குள் ஒரு இலட்சியப் பெண்ணாக வளர்ந்து வந்தாள். தகப்பனார் ஒரு நெசவுத் தொழிலாளி. தாயும் அவரோடு சேர்ந்து உழைத்தால் தான் குடும்பப் பொருளாதாரத்தை ஓரளவு சரிக்கட்டி வாழ்க்கை நடத்தமுடியும். எனவே வீட்டு வேலை, தோட்ட வேலை எல்லாப் பொறுப்பும் மேரியைச் சேர்ந்தது.  மேரி உழைப்பின் சின்னம். ஓடி ஓடி மகிழ்ச்சியோடு வேலைகளைச் செய்து வந்தாள், நல்ல கு